آسیب شناسی اجرای برنامه درسی دوره آموزش الکترونیکی در ایران (مطالعه موردی دانشگاه شهید بهشتی تهران)

مقدمه: یادگیری الکترونیکی پدیده ای نوظهور است که توجه دست اندرکاران آموزش عالی و محققان این حیطه را به خود جلب کرده است. هدف این پژوهش، شناسایی ­چالش های اجرای برنامه درسی دوره آموزش الکترونیکی دانشگاه شهید بهشتی از نظر اعضای هیأت علمی و دانشجویان است. روش: در این تحقیق از روش توصیفی پیمایشی استفاده گردید. برای گردآوری داده­ها از دو پرسشنامه محقق ساخته ­استفاده شد. جامعه آماری شامل 48 نفر عضو هیأت علمی و 635 نفر دانشجویان آموزش مجازی است. نمونه آماری به ترتیب با توجه به جدول مورگان 42 و  237 نفر می باشد که با روش تصادفی طبقه ای نسبی نمونه گیری انجام شد. روایی پرسشنامه­ها از نظر اساتید و متخصصان حوزه مورد تأیید قرار گرفت و ضریب پایایی پرسشنامه با روش آلفای کرونباخ به ترتیب 89% و 85% برآورد شد. برای تحلیل داده ها از نرم افزار spss نسخه 21 و آمار توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین، انحراف استاندارد) و استنباطی (آزمون تی تک نمونه ای و تی مستقل) استفاده شد (05/0p<). نتایج: یافته ها نشان داد از نظر اعضای هیأت علمی  اجرای برنامه درسی آموزش الکترونیکی با چالش  فرهنگی (001/0 p<) ،حقوقی (001/0p=)، زیرساختی (001/0p<) و مالی (005/0p=) و از نظر دانشجویان با چالش فرهنگی (001/0p<)، زیرساختی های فناوری (033/0p=)، شناختی (001/0p<)، مالی (001/0p<)، حقوقی (001/0p<) مواجه است. این نتایج با توجه به مقدار سطح معنی داری آنها که از 05/0p< کمتر است با اطمینان 95 درصد معنی دار است. نتیجه گیری: اجرای برنامه درسی آموزش الکترونیکی دانشگاه شهید بهشتی با چالش هایی مواجه است که می توان از طریق اتخاذ تصمیمات منطبق با نتایج پژوهش برای حل مشکلات و موانع اقدام نمود.